அத்தியாயம் - 21

[sudharavi]

அத்தியாயம் – 21

அந்த சமயத்தில் தான் விஸ்வா வீட்டிற்க்கு அடிக்கடி வர ஆரம்பித்தான் கதிர். அப்போது விஸ்வா சிதம்பரத்திலேயே வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்ததால் இருவரும் அடிக்கடி சந்தித்துக் கொண்டனர். “நான் தாண்டவம் கேஸ் விஷயமா முதன் முதலா சிதம்பரம் வந்து விஸ்வா வீட்டில் பேயிங் கெஸ்ட்டாக தங்கி இருந்தேன்.”

“விஸ்வாவின் அறையும் என்னுடைய அறையும் எதிர் எதிராக இருக்கும். அப்போதெல்லாம் விஸ்வாவின் நண்பன் என்று ஒருவன் வந்து போகிறான் என்று மட்டுமே தெரியும் எனக்கு. அவன் பெயர் கூட தெரியாது. இருவரும் ஒரு முறை கூட நேருக்கு நேர் சந்தித்ததில்லை. அவன் வரும் நேரம் நான் இருப்பதில்லை. என்னுடைய வேலை அந்த மாதிரி.”

“இதெல்லாம் எனக்கு தெரியுங்க” என்றாள் உத்ரா அவன் முகத்தை பார்த்தபடி.

அவனும் அவள் முகத்தை பார்த்தவன் “உனக்கு தெரியாத விஷயம் ஒன்னும் இருக்கு உத்ரா. பௌர்ணமி அன்று தான் நான் உன்னை முதலில் பார்த்தேன்.”

முகம் சிவக்க அன்றைய நினைவுகளில் தலை குனிந்தவள்”எனக்கு தெரியுமே.நானும் அன்னைக்கு தானே முதன் முதலா உங்களை பார்த்தேன்” என்றாள்.

“நீயும் நானும் மட்டும் அன்னைக்கு பார்க்கல உத்ரா. விஸ்வாவோட அறையில் இருந்து உன்னுடைய டான்ஸை கதிரும் பார்த்திருக்கிறான். அன்று தான் அவனும் உன்னை முதன் முதலா பார்த்தது.”

அவன் சொன்ன செய்தியில் அதிர்ந்து போய்“என்ன சொல்றீங்க..அவன் என்னை பார்த்தானா?” என்று கேட்டாள்.

“ம்ம்”என்று சொல்லி தலையாட்டியவன்.”விதி எப்படி எல்லாம் விளையாடி இருக்கு பார் உத்ரா. என்றும் இல்லாம அன்னைக்கு சீக்கிரம் அறைக்கு வந்து ரெஸ்ட் எடுத்திட்டு, காற்று வாங்க மொட்டை மாடிக்கு வந்தேன்.நான் மேலே வந்த பிறகு அவன் விஸ்வாவை தேடி வந்து இருக்கான். விஸ்வா வெளியில் போய் இருந்தால அவனோட அறையில் வெயிட் பண்றேன்னு சொல்லி அங்கே வந்து இருக்கான்.அப்போ தான் நீ ஆட ஆரம்பிச்சே. நான் மொட்டை மாடியில் நின்று கொண்டு பார்த்ததால் என்னை அவனால் பார்க்க முடியவில்லை. அவன் அறைக்குள் நின்றதால் என்னால் அவனை பார்க்க முடியவில்லை. நான் உன்னை மட்டும் தான் பார்த்தேன்.நீயும் என்னை மட்டும் தான் பார்த்தாய்.. நம்ம மூணு பேரை சுற்றி கண்ணுக்கு தெரியாத ஒரு நூலை கொண்டு கட்டி முடிச்சுகளை போட்டு விதி தன் விளையாட்டை தொடங்கி இருக்கு.”

அவன் சொன்னதை கேட்டவளின் மனதும் உடலும் நடுங்க அவன் மார்பில் சாய்ந்து கொண்டாள். அவனும் தன்னுடன் அணைத்துக் கொண்டு கதையை தொடர்ந்தான்.

“அன்னைக்கு தொடங்கியது இந்த காதல் போராட்டம். அதன் பின்னர் உன்னை பார்க்க வேண்டும் என்றே விஸ்வா வீட்டிற்கு வர ஆரம்பித்தான். அவனை பார்த்து நீ சாதரணமாக தலை அசைத்தது, சிரித்தது என்று ஒவ்வொன்றையும் அவன் மனசுக்குள் வச்சு ரசிக்க ஆரம்பிச்சு இருக்கான். நாள் ஆக ஆக அவனுக்குள் நீ அவனுடயவள் என்ற எண்ணம் வலுப்பெற தொடங்கி இருக்கு.

“தெரிந்தவன் என்ற முறையில் மட்டும் தான் அவன் கிட்ட பழகினேன்.அதை எப்படி அவன் காதல்ன்னு புரிந்து கொண்டான் என்று தான் புரியவில்லை.”

“ தெரியும் உத்ரா. எப்பவும் உன்னுடைய கண்கள் என்னை தேடி அலைபாயுரதை பார்த்து நீ அவனை காதலிக்கிறதா நினைத்து இருக்கான். விஸ்வாவும் அப்படி தான் நினைச்சு இருக்கான்.

“ஒரு முறை வந்து நின்னு வழிமறிச்சு தன்னோட காதலை சொன்னான். நான் அப்போவே மறுத்தேன். அப்புறம் விஸ்வா அண்ணா வீட்டுக்கு வரும் போது வாசலில் வச்சு ஒரு முறை சொன்னான். அந்த முறை நான் கொஞ்சம் கடுமையா பேசினேன். அதுக்கும் லூசு மாதிரி சிரிச்சுகிட்டு போனான்.அப்புறம் அன்னைக்கு காலேஜில் நான் ஆடி முடித்த பிறகு கிரீன் ரூமுக்கு வந்து தன்னை பார்த்து ஆடியதா நினைச்சு மகிழ்ந்து போய் பேசினான். அப்போ தான் நான் முதன் முறையா அவனை கண்டு பயந்து போனேன். நான் உன்னை காதலிக்க முடியாதுன்னு கடுமையா மறுத்தேன். அதுக்கு உன்னை நான் யாருக்கும் விட்டு கொடுக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டான்.

நான் திகைச்சு போய் நின்னுட்டேன். அந்த சமயத்தில் தான் நீங்க வந்தீங்க. என்னால உங்க கிட்ட அந்த சம்பவத்தை சொல்ல முடியல.”

“நீ அன்னைக்கே என் கிட்ட சொல்லி இருந்தா நடந்த சம்பவங்களை தடுத்திருக்கலாம். ஆனா இப்படி தான் நடக்கணும்ன்னு இருந்திருக்கு.”

அவன் கைகளை இறுக பற்றிக் கொண்டவள் “அவன் இந்த அளவுக்கு போவான்னு நான் நினைக்கவே இல்லை. விஸ்வா அண்ணாவின் வீட்டில் பார்க்கும் போது எல்லாம் ரொம்ப இயல்பா சாதரணமா தான் இருப்பான். அண்ணா முன்னாடி என்னை நிமிர்ந்து கூட பார்த்தது இல்லை. அதனால தான் அவன் மேல எனக்கு ஒரு நல்ல அபிப்ராயம் இருந்துது.”

“காலேஜ்ல நீ மறுத்த பிறகு அவனுக்கு உன்னை எப்படியாவது சம்மதிக்க வைக்கணும்ன்னு வெறி எழுந்து இருக்கு. அந்த நினைப்போடவே இருந்து இருக்கான். அப்போ தான் கிஷோர் விசாரிச்சு இருக்கான். அவன் கிட்ட விஷயத்தை சொன்னதும் ரொம்ப சாதரணமா பொண்ணை தூக்கிடுன்னு சொல்லி இருக்கான். முதலில் அதை பெருசா எடுத்துக்காத கதிர் பின்னர் ஏன் அதை செய்ய கூடாதுன்னு யோசிக்க ஆரம்பிச்சு இருக்கான்.”

அதையே கிஷோர் கிட்டேயும் சொல்லி இருக்கான். கதிரின் சம்மதத்தை வாங்கிய பிறகு கிஷோர் உன்னை பற்றி விசாரித்து உன்னை தூக்குறதுக்கு நாள் பார்த்துகிட்டு இருந்தாங்க. அப்போ தான் நீங்க பிச்சாவரம் போகிற ஏற்பாடு நடந்தது. அதை தெரிஞ்சு கிட்டு மடமடன்னு பிளானை போட்டாங்க.. லைப்ரரில உன் கிட்ட வம்பு பண்ணின பையனை பிடிச்சு போட்லே இருந்து உன்னை தள்ளி விட பணம் கொடுத்து இருக்கான் கிஷோர் . அவனும் சொன்ன மாதிரி உன்னை தள்ளி விட்டுட்டான். சரியா நீ விழும் இடத்துக்கு கொஞ்சம் தள்ளி ரெண்டு மூணு பேரை நீருக்குள் இருக்க வச்சிருந்தான். நீ விழுந்ததும் சிறிது நேரத்திற்குள் உன்னை நெருங்கி ஆக்சிஜென் மாஸ்க்கை உன் முகத்தில் மாட்டி அங்கே இருந்து கொண்டு போய் இருக்காங்க. ஆனா அவங்க உன் கிட்ட வருவதற்குள்ளேயே நீ மயங்கி போய் இருக்க அதனால் உனக்கு தெரிஞ்சு இருக்காது. உன் அளவுக்கு ஒரு உடம்பை பிணவறையில் இருந்து வாங்கி அதை வேர்களுக்கிடையில் கிடைக்குமாறு போட்டுடாங்க.”

 

[sudharavi]

“இப்போ நினைச்சாலும் எனக்கு உடலெல்லாம் நடுங்குது கார்த்தி. தண்ணிக்குள்ள விழுந்தவுடனே காப்பாத்துங்கன்னு கத்துனேன். ஆனா யாருக்கும் நீச்சல் தெரியாததால இறங்கல. அப்படியே தண்ணியை குடிச்சு உள்ளே போயிட்டேன்.அதற்கு பிறகு நடந்தது எனக்கு தெரியாது. கண் முழிச்சு பார்த்தப்ப ஒரு அறையில் இருந்தேன். அங்கே என் முன்னாடி அவன் உட்கார்ந்து இருந்தான்.எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல கொஞ்ச நேரம். அப்புறம் தான் அவன் கடத்திட்டான்னு தெரிஞ்சு கிட்டேன். அவன் முன்னாடி அழுதேன், கெஞ்சுனேன், கோபப்பட்டேன் எதுக்குமே அசையல.இனி உன் வாழ்க்கை என்னோடு தான்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டான்.”

“உன்னை சங்கிலி போட்டு கட்டி வச்சிருந்தானா சின்னு?”என்று கேட்டபடி அவள் கைகளில் இருந்த காயங்களை வருடியபடியே கேட்டான்.

ஆமென்று தலையாட்டியவள் “ஆரம்பத்தில் என்னை கட்டி வைக்கலை. அவன் கிட்டே இருந்து தப்பிக்க ரெண்டு மூணு முறை முயற்சி செய்து மாட்டிக்கிட்டேன். அப்புறம் தான் சங்கிலியால கட்டி வச்சிட்டான். ஆரம்ப நாட்களில் கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணி எப்படியாவது என்னை விட்டு விட அவன் கிட்ட கெஞ்சினேன். ஆனா அவன் தன்னோட நிலையில் இருந்து இறங்கவே இல்ல. மெல்ல மெல்ல என்னுடைய பேச்சு ,அழுகை , ஆத்திரம் எல்லாம் குறைஞ்சு போய் ஒரு பொம்மை மாதிரி இருக்க ஆரம்பிச்சேன்.ஆனா மனசுக்குள்ள ஒரு நம்பிக்கை எப்படியும் நீங்க என்னை தேடி வருவீங்கன்னு.”

அவளின் நான்கு வருட வலியை கேட்டவனுக்கு பதில் எதுவும் சொல்லத் தோன்றாமல் அவளை அப்படியே இழுத்து அணைத்துக் கொண்டான். அந்த நேரம், இருவருக்கும் ஒருவரொருவரின் அருகாமை அவசியப்பட்டது.

சிறிது நேரம் கழித்து அவனிடம் இருந்து பிரிந்து சற்று தள்ளி அமர்ந்தவளை பார்த்தவனுக்கு அவள் உருவத்தில் தெரிந்த மாற்றம் புலப்பட்டது.அவளின் நான்கு வருட சிறை வாழ்க்கை அவளை மெலிய வைத்தும் , கண்களில் கரு வளையம் கட்டியும் அவளின் துக்கத்தை பறைசாற்றியது . கையை உயர்த்தி அவள் நெற்றியில் புரண்ட கூந்தலை ஒதுக்கி அவள் முக வடிவை அளந்தான்.”இந்த கண்களில் இருக்கிற சோகத்தை குறைத்து இனி இதில் ஒளியை கொண்டு வர வேண்டியது என் பொறுப்பு”என்றான்.

பின்னர் அவளை தன் நெஞ்சோடு சாய்த்துக் கொண்டவன்”நான் ஏன் அவனை காப்பாத்தினேன்னு கேட்டியே சின்னு. உனக்கே தெரியும் நான் முன்னமே சொல்லி இருக்கேன். என்னோட அஞ்சு வயசிலேயே அம்மா இறந்து போயிட்டாங்க. அப்பா மிலிட்டரியில் வேலை பார்த்ததால என்னை போர்டிங் ஸ்கூலில் சேர்த்து விட்டுடாங்க. நானும் என்னுடைய அஞ்சு வயசில் இருந்து அன்புக்காக ஏங்கினவன் தான். எல்லோரையும் அவங்க அம்மா அப்பா வந்து பார்க்க வருவாங்க. ஆனா எனக்கு மட்டும் அப்பா கிட்டே இருந்து லெட்டர் மட்டும் தான் வரும்.நான் படித்த ஸ்கூலில் என் கூட படித்தவன் தான் ஆதி. அவன் அப்பாவும் எங்க அப்பாவும் ஒண்ணா தான் மிலிட்டரியில் வேலை பார்த்தாங்க. லீவ் நாளில் எனக்கு போவதற்கு இடம் இல்லாம ஆதியோட அவன் ஊருக்கு போய்டுவேன். ஆனா அம்மாவோட அன்பும், குடும்ப அமைப்பும் இல்லேனாலும், எங்க அப்பா எனக்கு ஒரு நல்ல தோழனா, ஒரு வழிகாட்டியா என்னை வழி நடத்தினாங்க.”

“இந்த மாதிரி ஒரு வழிகாட்டுதல் இல்லாம தான் கதிர் இந்த அளவுக்கு மனநிலை பாதிக்கப்பட்டு இருக்கான். அவனுடைய நிலையை எடுத்து சொல்லி என்ன மாதிரி வியாதி என்று டாக்டர் கிட்ட போய் விசாரித்தேன். உதாசீனத்தாலும், வேறு சில காரணங்களாலும் ஏற்படுகின்ற மன அழுத்தம் பை-போலர் அப்படின்ற மன வியாதியை ஏற்படுத்துமாம். இந்த வியாதி இருக்கிறவங்க எப்பவும் ஒரே மாதிரி மனநிலையில் இருக்க மாட்டாங்க. அவர்கள் மூட் மாறி கொண்டே இருக்குமாம். ஆரம்ப நாட்களிலேயே இதை கண்டு பிடிச்சிட்டா அந்த நோயோட தீவீரத்தை குறைக்கலாம் என்று சொன்னாங்க. அதை கேள்விப்பட்ட பிறகு தான் அவன் மேல ஒரு பரிதாபம் ஏற்பட ஆரம்பிச்சுது. அதனால தான் அவனை காப்பாத்தினேன். அவன் செஞ்ச தப்புகள் எல்லாவற்றுக்கும் முக்கிய காரணம் அவனுடைய குடும்பமும், கிஷோரும் தானே.”

அவன் கூறுவதை கேட்டவள் அப்படியே தலை குனிந்து முக இறுக அமர்ந்திருந்தாள்.

அவள் முகத்தை நிமிர்தியவன் “எனக்காக நீ அவனை மன்னிக்க கூடாதா சின்னு?”என்று கேட்டான்.

அவன் அப்படி கேட்டதும் அவள் கண்களில் இருந்து பொல பொலவென்று கண்ணீர் வழிய நாற்காலியில் எழுந்து மாடியின் கை பிடி சுவரோரம் என்று நின்றாள். அவனும் அவளை தொடர்ந்து சென்றவன் அவள் தோள்களை பற்றி அவளை தன் புறம் திருப்பி அவள் முகத்தை பார்த்தான். அவள் கண்களில் தெரிந்த அலைபுருதலில் அவளின் மனதை உணர்ந்து கொண்டவன் “உன் மனசில இருக்கிறது எதுவா இருந்தாலும் சொல்லு சின்னு.”

அவன் அப்படி சொன்னதுமே விம்மலுடன் “எப்படி அவனை மன்னிக்க முடியும் சொல்லுங்க.ஒன்றா, இரேண்டா நாலு வருஷ வாழ்க்கையை வலியோடவும், வேதனையோடவும் கழித்து இருக்கேன். எந்த தப்பும் செய்யாமலே.என்னை சேர்ந்தவங்க அத்தனை பேரும் ஒவ்வொரு நாளும் தவித்த தவிப்பு இல்லேன்னு ஆகிடுமா. நான் நிம்மதியா தூங்கி நாலு வருஷமாச்சு. இனியும் எத்தனை வருடங்கள் ஆகும்ன்னு தெரியல. படுத்தா கண் முன்னாடி அந்த அறையும் அவன் பேசிய பேச்சுகளும் காதில் ஒலிச்சுகிட்டே இருக்கு.அவனை மன்னிக்க மாட்டியான்னு கேட்கிற உங்க கிட்ட ஒரே ஒரு கேள்வி? என்னை அவன் உடல் அளவில் துன்புறுத்தி இருந்தானா இதே மன்னிப்பை நீங்க அவனுக்கு கொடுத்து இருப்பீங்களா? அவன் பைத்தியகாரன் அதனால அப்படி நடந்துகிட்டான் அப்படின்னு சொல்லி அப்பவும் அவனை மன்னிப்பீங்களா?”

ஆனா. அந்த நிலையிலும் அவன் ஒரு நாளும் என் கிட்ட முறை தவறி நடந்ததில்லை.அதுக்காக அவனுக்கு நன்றி சொல்வேனே தவிர, செஞ்ச தப்புகளை நியாப்படுத்தவோ அவனை மன்னிக்கவோ நான் மகாத்மா இல்ல சாதாரண மனுஷி தான். வெளியில் இருந்து பார்க்கிறவங்களுக்கு அவனோட காதல் பெருசா தெரியலாம். ஆனால் அதில் பாதிக்கப்பட்டவ நான். நான் கடந்து போன சம்பவங்களில் இருந்து என்னைக்கு வெளில வரேனோ அப்போ தான் என்னால இதை பத்தி யோசிக்கவே முடியும்.நாளடைவில் என் மனதில் மாற்றங்கள் வந்து அவனை மன்னிக்கலாம். ஆனா இப்போ சத்தியமா என்னால அதை செய்ய முடியாது.” என்று சொன்னவள் அவன் சட்டையை பற்றி மார்பில் சாய்ந்து கதற ஆரம்பித்தாள்.

 

[sudharavi]

அவளின் உணர்வுகளை புரிந்து கொண்ட கார்த்தி அவளை தன்னுடன் இழுத்து அணைத்து, அவள் முதுகை வருடி ஆறுதல்படுத்தினான். சிறிது நேரம் அவளை அழ விட்டவன் , குனிந்து அவள் காதில் “என்னுடய மனசுக்கு பட்டதை தான் சொன்னேன் சின்னு. நீ இப்போ அவனை மன்னிக்கனும்ன்னு நான் எதிர்பார்க்கல”என்று அவன் சொன்னதும், அதுவரை அழுது கொண்டிருந்தவள் எம்பி அவன் கன்னத்தில் இதழ் பதித்தாள்.



மொட்டை மாடி மொட்டை மாடி

ஒரு லவ் ஜோடி லவ் ஜோடி

இலவசமா ஒரு சினிமா

நமக்காக நடக்குது

ஷோ ஷோ ஷோ

என்று மெல்லிய குரலில் பாட்டு சத்தம் கேட்டதும் அவசரமாக பிரிந்தவர்கள் யாரென்று சுற்றும் முற்றும் பார்த்தனர். மாடிப்படி சுவரோரம் ஒளிந்து நின்ற மித்ரா மெல்ல எட்டி பார்த்தாள்.

அவளை பார்த்ததும் வெட்கத்துடன் தலையை குனிந்து கொண்ட உத்ரா அவனிடம் இருந்து தள்ளி நின்று கொண்டாள். கார்த்தியோ மித்ராவை பார்த்ததும் “ஊப்ஸ்..”என்றவன் “ஹே வாலு நீ தானா நான் யாரோன்னு பயந்துட்டேன்” என்றான்.

“என்ன மாம்ஸ் உங்களுக்கு பயமா? இதை நான் நம்பனும்.அது சரி ஒரு சின்ன புள்ளைய வீட்டுக்குள்ள தனியா விட்டுட்டு எவ்வளவு நேரம் தான் கதை பேசுவீங்க.”

உத்ராவின் இடையை பிடித்து தன்னருகே இழுத்துக் கொண்டவன் “நாங்க எவ்வளவு நேரம் வேணுனாலும் பேசுவோம்.அதுவும் இன்னைக்கு தான் நாங்க காதலர்களா கடைசியா சந்திச்சு பேசுறது”என்றான்.

தங்கை முன்னே இடையை பிடித்து கொண்டு நின்றவனிடம் இருந்து தன்னை விடுவித்து கொள்ள போராடி கொண்டிருந்தவள் அவன் வார்த்தையில் அதிர்ந்து போய் அவன் முகத்தை பார்த்தாள்.

அவள் அப்படி மிரட்சியுடன் பார்த்ததும், அவள் தான் சொன்னதை தவறாக புரிந்து கொண்டாள் என்பதை அறிந்து “ஹே லூசு ஏன் இப்படி கண்ணை உருட்டுற... நமக்கு மூணு மாசம் கழிச்சு கல்யாணம். ஆனா அதுக்குள்ளே நான் வேற அசைன்மென்ட்டுக்கு ஆந்திரா போறேன்.கல்யாணத்தப்ப தான் வருவேன்.அதை தான் சொன்னேன்”என்றான்.

அவன் சொன்னதை கேட்ட மித்ரா “அப்போ அதை இவ்வளவு நேரமா சொல்லவே இல்லையா? என்ன தான் பேசுனீங்க அப்படி?” என்று கேட்டு தன் நெற்றியில் தட்டி யோசிப்பது போல் பாவனை செய்தாள்.

உத்ராவை விட்டு மித்ராவின் அருகில் வந்தவன் அவள் தலையில் லேசாக தட்டி ‘என்ன இருக்குன்னு அதை போட்டு இப்படி தட்டுறே”என்றான்.

அப்போது தான் நியாபகம் வந்தது போல்”ஐயோ மாம்ஸ் நான் சொல்ல மறந்துட்டேன்..பட்டாலியன் எல்லாம் வீட்டை நோக்கி வந்து கிட்டே இருக்கு. முதலில் நீங்க எஸ்கேப் ஆகுங்க இங்கே இருந்து” என்றாள்.

மித்ரா சொன்னதை கேட்டவன் “வந்துட்டாங்களா? அதை சொல்லாம இவ்வளவு நேரம் கதை பேசிட்டு இருக்கே,என்று கேட்டு விட்டு உத்ராவின் புறம் திரும்பியவன் “நீ கீழே போ சின்னு, அப்பா உன்னை பார்க்க வராங்களாம்”என்று சொல்லியவன் தன் இடுப்பில் சுற்றி இருந்த கயிறை எடுத்து, அதில் இருந்த கொக்கியை விஸ்வாவின் வீட்டில் இருந்த மரத்தை நோக்கி எறிந்து அதில் மாட்டிக் கொண்டதா என்று அறிந்து கொண்டு இந்த பக்கம் இருந்த இரும்பு கம்பியில் கயிற்றை கட்டிவிட்டு அதை பிடித்துக் கொண்டு சரசரவென்று அதை பற்றி கொண்டு ஐந்தே நிமிடத்தில் அந்த மாடியில் குதித்தான்.

அவன் போவதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த அக்கா தங்கை இருவரும் ஆவென்று வாயை பிளந்து கொண்டு நின்றனர். திகைத்து போய் நின்ற மித்ரா சத்தமாக விசிலடித்து கையை மடக்கி “மாம்ஸ் தூள்” என்று சொல்லி இந்த பக்கம் இருந்த கயிற்றை அவிழ்த்து விட்டு, உத்ராவின் கையை பிடித்து கீழே அழைத்து சென்றாள்.

கீழே வந்த உத்ராவுக்கு நடப்பவை என்னவென்று புரியாமல்”யார் வராங்க மித்ரா?”

அவசரம் அவசரமாக உத்ராவுக்கு ஒரு புடவையை எடுத்து வைத்து “அக்கா நீ போய் முகம் கழுவிட்டு வந்து இந்த புடவையை கட்டிக்கோ. மாமாவோட அப்பா வராங்க அக்கா. உனக்கும் மாமாவுக்கும் கல்யாணம் முடிவு பண்ணி இருக்காங்க. மாமாவோட அப்பா உன்னை பார்க்கணும் சொல்லி வராங்க அக்கா”என்றாள்.

மித்ரா சொன்னதில் மலைத்து போய் நின்றவள்” எப்படி? என்ன..?”என்று விசாரிக்கும் போதே அவளை தடுத்து நிறுத்திய மித்ரா “மாம்ஸ் நீ அன்னைக்கு அந்த கதிர் கிட்ட பேசினதை பார்த்து, உடனே அப்பா கிட்ட பேசி முடிவெடுத்துட்டாங்கக்கா. இனி அவளுக்கு எந்த அவமரியாதையும் வர விட மாட்டேன் .அதுக்கு அவ என் மனைவியா இருந்தா நல்லது என்று சொல்லிட்டாங்க”.

அவளின் வார்த்தையில் உத்ராவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிய கார்த்தியின் செயலில், அவனுக்கு தன்மேல் இருக்கும் காதலில் கரைந்து நின்றவளை பார்த்த மித்ரா “ அக்கா என்ன இது? அழுமூஞ்சியா போயிட்டே, போய் சீக்கிரம் முகத்தை கழுவி புடவையை மாத்திகிட்டு வா” என்றாள்.

உத்ரா தன்னை தயார் செய்து கொண்டு உட்கார்ந்ததும் வாசல் மணி அடிக்கவும் சரியாக இருந்தது. உத்ராவின் பெற்றோருடன் கார்த்தியின் அப்பாவும், கார்த்தியும் ஆதியும் வந்திருந்தார்கள். அவர்களை அழைத்து வந்த மித்ரா உள்ளே வரும் போது கார்த்தியை பார்த்து ஈஎன்று இளித்து “வாங்க மாமா எங்க வீட்டு வாசல் இது தான்” என்றாள்.

அதை கேட்ட ஆதிக்கு சிரிப்பு தாங்காமல் குனிந்து கொள்ள மணியோ அவள் என்ன சொல்கிறாள் என்று புரியாமல்” என்ன மித்ரா சொல்ற?” என்றார்.

“அது வாப்பா மாமா இப்போ தானே நம்ம வீட்டுக்கு முதன் முதல் முறையா வராங்க இல்ல அதை சொன்னேன். இல்ல மாமா” என்றாள்.

கார்த்தியோ என்ன பதில் சொவதேன்று தெரியாமல் திருதிருவென்று முழித்துக் கொண்டே ஒரு அசட்டு சிரிப்பை சிரித்து விட்டு அமர்ந்தான்.

மித்ராவின் துருதுருப்பை பார்த்த கார்த்தியின் தந்தை ராதாகிருஷ்ணன்”நீ தான் மித்ராவாம்மா. நீ இருக்கிற இடம் கலகலப்பா இருக்கும் போல இருக்கே” என்றார்.

“நீங்க அப்படி சொல்றீங்க மாமா. ஆனா எங்க அம்மாவோ ஓட்டை பானைகுள்ள நண்டை விட்ட மாதிரி சத்தத்தை கிளப்புரான்னு திட்டுவாங்க”என்றாள்.

அதை கேட்டவர் சத்தமாக சிரிக்க ஆரம்பித்தார். அவர் அப்படி சிரிப்பதை அதிசயமாக பார்த்தான் கார்த்தி. “ரொம்ப நாள் ஆச்சும்மா நானும் என் பையனும் இந்த மாதிரி ஒரு குடும்ப சூழ்நிலையில் இருந்து. என் மனைவி போன பிறகு நான் வேலையிலேயே இருந்துட்டேன். அவனும் ஹாஸ்டலில் தங்கி படிச்சிட்டு இருந்தான்.அப்புறம் அப்படியே வெளியே வேலைக்கு கிளம்பிட்டான். இனி என் மருமக வந்து தான் எங்களுக்கு அந்த சூழலை உருவாக்கி தரனும் என்றார்.”

அவர் சொன்னதை கேட்ட ராஜியும், மணியும் அவரின் ஏக்கங்களை புரிந்து கொண்டனர். “இவளை மாதிரி இல்லண்ணா உத்ரா. ரொம்ப அமைதியா இருப்பா. கண்டிப்பா அவ உங்க குடும்பத்துக்கு நல்ல மருமகளா இருப்பாண்ணா”என்றார் ராஜி.

அதற்கு “எனக்கு என் சின்ன மருமகளையும் ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு. இவள் இருக்கிற இடம் அப்படியே கலகலப்பாயிடும் போல இருக்கு” என்றவர் ஆதியை நோக்கி திரும்பி கண் சிமிட்டினார்.

அவர் தன்னை பார்த்து கண்சிமிட்டி மித்ராவை சின்ன மருமகள் என்று சொன்னதை கேட்டு, அவருக்கு தன் மனம் புரிந்து இருக்கிறது என்பதை தெரிந்து கொண்டவன் கார்த்தியின் பக்கம் திரும்பி முறைத்தான் . அவனோ ஆதியின் பக்கம் திரும்பாமலே குறுஞ்சிரிப்புடன் அமர்ந்திருந்தான்.

அப்போது மித்ரா உள்ளே சென்று உத்ராவை அழைத்து வந்தாள். ராதாகிருஷ்ணனை பார்த்து கை குவித்து”வணக்கம் மாமா” என்றாள்.

“வாம்மா, இப்படி வந்து உட்காரு”என்றவர் “உடம்பெல்லாம் தேவலாமா இப்போ?”.

“பரவாயில்லை மாமா” என்று அவருக்கு பதில் அளித்தாலும் அவர் மனதில் தன்னை பற்றி என்ன அபிபிராயம் வைத்திருக்கிறாரோ என்று குழப்பத்துடனும் ஒரு வித பயத்துடனுமே அமர்ந்திருந்தாள்.

அவளின் முக வாட்டத்தை வைத்தே அவள் மனதை கணித்தவர். “உத்ரா உனக்கு என்னை பற்றி எந்த பயமும் வேண்டியது இல்லை.நானும் உனக்கு அப்பா மாதிரி தான்.எனக்கு உங்க ரெண்டு பேருடைய வாழ்க்கை நல்லா இருக்கணும்.உன்னை பிரிஞ்ச இந்த நான்கு வருஷத்தில் அவன் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுடான். அவன் உன் மேல எந்த அளவுக்கு பிரியம் வச்சு இருக்கான் என்பதை கூட இருந்தே பார்த்தவன் நான். அதனால உனக்கு மனசில எந்த கலக்கமும் வேண்டாம்.இனி உங்க வாழ்க்கை நல்லா இருக்கும்”என்றார்.

அதை கேட்டு கண் கலங்கிய மணி தன் இருக்கையில் இருந்து எழுந்து சென்று அவர் கைகளை பிடித்து “உங்களுக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியல சம்மந்தி. இந்த நாலு வருஷத்தில் எங்க வாழ்க்கையில் என்னென்னவோ நடந்திடுச்சு.ஆனா இப்போ இந்த நிமிஷம் உங்க வார்த்தைகள் எங்களுக்குள்ள மரத்து போய் இருந்த உணர்வுகளை மீட்டு கொடுத்திடுச்சு.நன்றி சம்மந்தி”என்று கைகளை பிடித்துக் கொண்டு அழுதே விட்டார்.

அவர் அழுததும் பதறி போன ராதாகிருஷ்ணன் எழுந்து அவர் தோள்களை பற்றி அவரை சமாதானப்படுத்தினார்.”என்ன இது மணி, நம்ம குழந்தைகளுக்கு நல்லது நடக்கிறப்ப நாம அழுவலாமா? சந்தோஷமா இனி நடக்க இருக்கிற இவங்க கல்யாணத்துக்கு ரெடி ஆவோம்”என்றார்.

சிறிது நேரம் அங்கே இருந்த அனைவரும் கலங்கி போய் நின்றிருந்தனர். அப்போது மித்ரா”ஏன் மாமா , கார்த்திக் மாமா சின்ன பையனா இருக்கும் போது எப்படி இருந்தாங்க?”

அவள் அப்படி கேட்டதுமே பக்கத்தில் இருந்த ஆதியிடம் “இப்போ இவ எதுக்கு இதை கேட்கிறான்னு தெரியலையே. இவ ஏதாவது பேசினாளே வில்லங்கமா தானே இருக்கும்”என்றான்.

ராதாகிருஷ்ணனோ மிக சுவாரசியமாக”ஆமாம் மா , ரொம்ப வாலு இவன். தரையிலேயே இருக்க மாட்டான். தோட்டத்திலே இருக்கிற ஒரு மரம் விடாம ஏறிடுவான்”என்றார்.

அதை கேட்டதுமே மனசுக்குள்ளேயே ஓங்கி நெற்றியில் அடித்துக் கொண்ட கார்த்தி, மித்ராவை பார்க்க, அவளோ நக்கலுடன் “ஒ..அப்போ இருந்தேவா...நான் கூட போலீஸ்ல ட்ரைனிங் குடுத்தாங்களா இருக்கும் இல்ல நினைச்சேன்”என்றாள்.

அதை கேட்டு கடுப்பான கார்த்தி ஆதியிடம்”டேய், நீ லவ் பண்ணுவியோ என்ன பண்ணுவியோ எனக்கு தெரியாது. நீ முதல்ல செய்ய வேண்டிய வேலை இவ வாய்க்கு ஒரு பூட்டு போட வேண்டியது.”

அவன் சொல்லி முடித்தவுடன் அவசரமாக “அதுக்கென்ன போட்டுட்டா போச்சு”என்று எழ இருந்தவனை அடக்கி “டேய் அடங்குடா. நான் தான் இப்போ மாப்பிள்ளை.உனக்கு இன்னும் டைம் இருக்கு தம்பி”என்றான்..

அப்போது கார்த்திக்கிடம் திரும்பிய அவன் தந்தை “சரிப்பா நேரமாச்சு. நீ எதுவும் மருமக கிட்ட பேசணும்னா பேசிட்டு வா”என்றார்.

அதை கேட்டவன் மிகவும் மரியாதையாக”நான் என்னப்பா பேச போறேன். நாளைக்கு பார்த்துக்கலாம்ப்பா” என்றான்.

அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த மித்ரா, உத்ராவின் இடையில் இடித்து “எப்பா என்ன ஒரு நடிப்பு ஆஸ்கார் அவார்டே கொடுக்கலாம்டா சாமி.மாடியில் உட்கார்ந்து ரெண்டு மணி நேரம் காதல் காவியமே படைச்சிட்டு இப்போ ஒண்ணுமே தெரியாத பச்ச புள்ள மாதிரி எப்படி பேசுறாங்க”.

இருக்கையை விட்டு எழுந்த ராதாகிருஷ்ணன் கார்த்தியிடம் “ மருமக பேச நினைச்சாலும் நினைக்கும்பா ஒரு ரெண்டு வார்த்தை பேசிட்டு வா”என்றார்.

அவர் சொன்னதை கேட்டு உத்ரா மறுக்க வாயை திறக்கும் முன் ராஜி மித்ராவை அழைத்து சென்று அறையில் விடுமாறு சொன்னார்.அவளும் விட்டு விட்டு திரும்பும் போது எதிரே வந்த கார்த்தியிடம் “மாம்ஸ் உங்க உலக நடிப்பை பார்த்து அசந்து போயிட்டேன் பாருங்க.உலக நாயகன் எல்லாம் உங்க கிட்ட பிச்சை வாங்கணும் போங்க”என்றாள்.

அவள் சொன்னதை கேட்டு சிரித்துக் கொண்டே பத்திரம் என்று கையை காட்டி விட்டு உத்ரா இருந்த அறைக்குள் நுழைந்தான். பெரியவர்கள் மூவரும் வாசலுக்கு சென்று விட ஆதிக்கு என்ன செய்வது என்று புரியாமல் வாசலை ஒரு புறம் பார்த்துக் கொண்டு அங்கே போவாதா இல்லை அப்படியே நிற்பதா என்று குழம்பி நின்றான். அதை பார்த்த மித்ரா “நீங்க எப்பவுமே இப்படி தானா சார்?”என்றாள் நக்கலாக.

அவள் என்ன கேட்கிறாள் என்று புரியாமல் அவளை பார்த்தான். அதை பார்த்தவள் மேலும் விழுந்து விழுந்து சிரித்து கொண்டே “இல்ல எப்பவும் மந்திரிச்சு விட்ட கோழி மாதிரியே சுத்துறீங்களே அதை கேட்டேன்” என்றாள்.

அவள் பதிலில் கடுப்பானவன் திரும்பி வாயிலை பார்த்தான். அங்கு மூவரும் நின்று மும்மரமாக பேசிக் கொண்டிருந்தனர். கார்த்திக் சென்ற அறையையும் பார்த்தான். பின் மித்ராவை பார்த்தவன் பட்டென்று அவள் இடையை பிடித்து இழுத்து அங்கிருந்த சுவற்றோரம் சாய்த்தவன் “என்ன விட்டா ரொம்ப ஓவரா தான் பேசிகிட்டே போறே”என்று சொல்லி அவள் கண்களை பார்த்தான்.

அவன் தன்னை எதிர்பாராமல் இழுத்ததிலும், பிடித்திருந்த விதத்திலும் அதிர்ந்து போனவள் பயத்துடன் அவனை பார்த்த்து “என்ன ..என்ன..பண்றீங்க..விடுங்க?”என்று நெளிய ஆரம்பித்தாள்.

அவள் நெளிய நெளிய மேலும் அவளை நெருங்கி நின்றவன்..”நீ தானே சொன்ன,மந்திரிச்சு விட்ட கோழி மாதிரி அலையிறேன்ன்னு. இந்த வாய் தானே ஓயாம பேசுனது, தண்டனை கொடுத்திடுவோமா” என்று சொன்னவன் மெல்ல அவள் இதழ்களை வருட ஆரம்பித்தான்.அவன் விரல்கள் இதழில் பட்டதுமே பயந்து போய் கண்களை மூடி நின்று விட்டாள். ஆனால் அவளின் பயத்தை கண்டவன் அவளறியாமல் அங்கிருந்து நழுவி வாசலுக்கு சென்று விட்டான்.

சிறிது நேரம் கழித்து உத்ராவிடம் பேசி விட்டு வந்த கார்த்தி பல்லி போல் சுவற்றில் ஒட்டிக் கொண்டு நின்றவளை பார்த்ததும் என்னவென்று புரியாமல் பார்த்தான். உத்ரா சென்று அவள் தோளில் கை வைத்ததும் திடுக்கிட்டு கண்ணை திறந்தவள், எதிரில் கார்த்தியையும் உத்ராவையும் பார்த்ததும் ஒன்றும் புரியாமல் பேந்த பேந்த விழித்தாள். அவளின் நிலை கண்டவர்களுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. நல்லா தானே பேசிகிட்டு இருந்தா இப்போ ஏன் பேய் அடிச்ச மாதிரி இருக்கா என்று யோசித்துக் கொண்டு நின்றனர்.உத்ராவோ அவளை பிடித்து உலுக்கி “மித்து என்ன ஆச்சு?இங்கே பாரு என்றழைக்க அவளை திரு திருவென்று பார்த்து வைத்தாள்.

அப்போது கார்த்தியை அழைக்க உள்ளே வந்த ஆதி அவளின் நிலையை கண்டு வந்த சிரிப்பை அடக்கி கொண்டு நின்றான். அவனது செய்கையை கண்ட கார்த்திக்கு அப்பொழுது தான் புரிந்தது. ஆதியின் அருகில் வந்தவன்“அடபாவி நிஜமாவே பூட்டை போட்டியாடா?பாவம் புள்ள பயந்து போய் நிற்குது” என்றான்.

“ஓவரா பேசினா சகல. அது தான் சும்மா ஒரு ட்ரைலர் காட்டினேன். அதுக்கே இந்த எபக்ட் கொடுக்கிறா”என்றான்.

அவன் முதுகில் ஓங்கி ஒன்று போட்டவன்”என்னது சகலையா?முடிவே பண்ணிட்டியா?உனக்கு இன்னும் காலம் இருக்கு சகல. அவ படிப்பை முடிக்கிற வரை அடக்கி வாசிங்க”என்றான்.