அத்தியாயம் – 2
சீப் செகரெட்டரி மாதவ்ராவின் முன்பு அமர்ந்திருந்தான் சிவதாஸ். இந்த மாநிலத்திற்கு அவன் எவ்வாறு தேவைப்படுகிறான் என்பதை எடுத்துக் கூறி விரைந்து டியுட்டியில் ஜாயின் செய்யும் படி கூறி வாழ்த்தினார்.
அவரிடம் விடைப் பெற்றுக் கொண்டு கிளம்பியவன் தனது அலுவலகத்திற்குள் நுழைந்தான். அவனைப் பற்றி அதிகம் கேள்விப்பட்டதால் மற்ற ஆபிசர்கள் அனைவரும் அவனுக்கு முன்னதாகவே வந்து காத்திருந்தனர்.
தனது இருக்கையில் அமர்ந்தவன் மடமடவென்று வேலையை ஆரம்பித்தான். அனைவரையும் அழைத்து உடனடியாக ஒரு மீட்டிங் போட வேண்டும் என்று சொல்லி அனைவரையும் கான்பாரன்ஸ் ரூமில் காத்திருக்கும் படி கூறி விட்டு, நகரத்தின் முக்கியமான ரவுடிகளைப் பற்றி குறிப்பெடுத்துக் கொண்டு மீட்டிங் ஹாலிற்கு சென்றான். அங்கு அவனுக்காக அனைவரும் காத்திருந்தனர்.
சுமார் ஒரு மணி நேரம் நடந்த கூட்டத்தில் நகரத்தின், மாநிலத்தின் ஒவ்வொரு இடத்தைப் பற்றியும் அக்குவேறு ஆணிவேராக பிரித்து அங்கிருக்கும் நிலைமையை மு வைத்து அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை எடுத்துரைத்தான்.
அவனது ஆராய்ச்சியைக் கண்டு உள்ளுக்குள் அனைவருக்கும் கிலியானது. நிச்சயமாக அவன் அனைவரையும் பற்றிய விவரங்களை விரல் நுனியில் வைத்திருப்பான் என்பதை புரிந்து கொண்டார்கள். யார் யாருக்கு என்னென்ன ஆப்பு வரப் போகிறதோ என்கிற பயம் எழுந்தது.
மீட்டிங்கை முடித்துக் கொண்டு கிளம்பியவன் பிரதீபை தனது அறைக்கு வர சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென்று அங்கிருந்து வெளியேறினான்.
அறைக்குள் சென்ற சிவதாஸின் முன்பு “எங்கள் குரல்” இயக்கத்தின் பைல் இருந்தது. அவனுக்கு தெரியும் எதை முன்னே எடுக்க வேண்டும் எதை பின்னே பார்க்க வேண்டும் என்று. மீட்டிங்கில் அவன் எங்கள் குரல் இயக்கத்தைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை. நகரத்தில் இருக்கும் முக்கியமான ரவுடி ராஜியங்களைப் பற்றி மட்டுமே பேசி அவர்களை எப்படி மடக்க வேண்டும் என்பதை கூறினான்.
இங்கு அவனது அலுவலகத்தில் அவன் பேசும் விஷயங்கள் கூட ஒவ்வொன்றும் இங்கிருப்பவர்கள் மூலியமாக யாருக்கு போக வேண்டுமோ அவர்களுக்கு போய் சேரும் இடத்தை இத்தனை வருட அனுபவத்தில் உணர்ந்திருக்கிறான்.
இங்கு வரும் முன்பே இங்கிருக்கும் அனைவரையும் பற்றியும் விசாரித்திருந்தான். அதனால் தான் பிரதீப் மிக நேர்மையானவன் என்றும் அறிந்து வைத்திருந்தான். இந்த இயக்கத்தின் செயல்பாடுகளை கவனிக்க அவன் தேவைப்படுவான் என்பதால் அழைத்திருந்தான்.
“குட் மார்னிங் சார்”.
“குட் மார்னிங் பிரதீப்” என்றவன் வேறு எதுவும் பேசாது எங்கள் குரல் இயக்கத்தின் பைலை அவன் முன்னே நகர்த்தினான்.
அதை பார்த்ததும் முகத்தில் எந்த உணர்வையும் காண்பிக்காது சிவதாசை பார்த்தான்.
அவனையே கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்த தாஸ் மனதிற்குள் பாராட்டிக் கொண்டே “ஜஸ்ட் ரீட் திஸ் பைல். இங்கேயே உட்கார்ந்து படிங்க” என்று அங்கிருந்த ஒரு நாற்காலியை காண்பித்தான்.
தாஸின் மேஜைக்கு சற்று தள்ளி ஒரு காஷ்மிரி தட்டி இருக்க, அதன் பின்னே இரு இருக்கைகளை இருந்தது. அங்கே அமர்ந்து படிக்கும்படி தான் கூறினான்.
மேற்கொண்டு எதுவும் பேசாது அந்த பைலை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே சென்றமர்ந்து படிக்க ஆரம்பித்தான். தாசின் அறைக்குள் வருபவர்களின் கண்களில் தட்டியின் பின்னே இருப்பவர்களை பார்க்க முடியாது. எக்காரணம் கொண்டும் எங்கள் குரல் இயக்கத்தைப் பற்றி தான் எடுக்கப் போகும் முடிவுகளை எவரும் அறிந்து கொள்ள கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் தாஸ்.
அதே நேரம் எங்கள் குரல் இயக்கத்தின் குழுவினர் எண்ணூரில் இருந்த வீட்டில் குழுமி இருந்தனர். சிவதாஸின் வரவை பற்றியதாக இருந்தது அந்த கூட்டத்தின் பேச்சு. அன்றைய மீட்டிங்கில் அவன் தங்களைப் பற்றி பேசவில்லை என்கிற தகவல் வந்து சேர்ந்திருந்தது.
சீப் செகரெட்டரி மாதவ்ராவின் முன்பு அமர்ந்திருந்தான் சிவதாஸ். இந்த மாநிலத்திற்கு அவன் எவ்வாறு தேவைப்படுகிறான் என்பதை எடுத்துக் கூறி விரைந்து டியுட்டியில் ஜாயின் செய்யும் படி கூறி வாழ்த்தினார்.
அவரிடம் விடைப் பெற்றுக் கொண்டு கிளம்பியவன் தனது அலுவலகத்திற்குள் நுழைந்தான். அவனைப் பற்றி அதிகம் கேள்விப்பட்டதால் மற்ற ஆபிசர்கள் அனைவரும் அவனுக்கு முன்னதாகவே வந்து காத்திருந்தனர்.
தனது இருக்கையில் அமர்ந்தவன் மடமடவென்று வேலையை ஆரம்பித்தான். அனைவரையும் அழைத்து உடனடியாக ஒரு மீட்டிங் போட வேண்டும் என்று சொல்லி அனைவரையும் கான்பாரன்ஸ் ரூமில் காத்திருக்கும் படி கூறி விட்டு, நகரத்தின் முக்கியமான ரவுடிகளைப் பற்றி குறிப்பெடுத்துக் கொண்டு மீட்டிங் ஹாலிற்கு சென்றான். அங்கு அவனுக்காக அனைவரும் காத்திருந்தனர்.
சுமார் ஒரு மணி நேரம் நடந்த கூட்டத்தில் நகரத்தின், மாநிலத்தின் ஒவ்வொரு இடத்தைப் பற்றியும் அக்குவேறு ஆணிவேராக பிரித்து அங்கிருக்கும் நிலைமையை மு வைத்து அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை எடுத்துரைத்தான்.
அவனது ஆராய்ச்சியைக் கண்டு உள்ளுக்குள் அனைவருக்கும் கிலியானது. நிச்சயமாக அவன் அனைவரையும் பற்றிய விவரங்களை விரல் நுனியில் வைத்திருப்பான் என்பதை புரிந்து கொண்டார்கள். யார் யாருக்கு என்னென்ன ஆப்பு வரப் போகிறதோ என்கிற பயம் எழுந்தது.
மீட்டிங்கை முடித்துக் கொண்டு கிளம்பியவன் பிரதீபை தனது அறைக்கு வர சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென்று அங்கிருந்து வெளியேறினான்.
அறைக்குள் சென்ற சிவதாஸின் முன்பு “எங்கள் குரல்” இயக்கத்தின் பைல் இருந்தது. அவனுக்கு தெரியும் எதை முன்னே எடுக்க வேண்டும் எதை பின்னே பார்க்க வேண்டும் என்று. மீட்டிங்கில் அவன் எங்கள் குரல் இயக்கத்தைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை. நகரத்தில் இருக்கும் முக்கியமான ரவுடி ராஜியங்களைப் பற்றி மட்டுமே பேசி அவர்களை எப்படி மடக்க வேண்டும் என்பதை கூறினான்.
இங்கு அவனது அலுவலகத்தில் அவன் பேசும் விஷயங்கள் கூட ஒவ்வொன்றும் இங்கிருப்பவர்கள் மூலியமாக யாருக்கு போக வேண்டுமோ அவர்களுக்கு போய் சேரும் இடத்தை இத்தனை வருட அனுபவத்தில் உணர்ந்திருக்கிறான்.
இங்கு வரும் முன்பே இங்கிருக்கும் அனைவரையும் பற்றியும் விசாரித்திருந்தான். அதனால் தான் பிரதீப் மிக நேர்மையானவன் என்றும் அறிந்து வைத்திருந்தான். இந்த இயக்கத்தின் செயல்பாடுகளை கவனிக்க அவன் தேவைப்படுவான் என்பதால் அழைத்திருந்தான்.
“குட் மார்னிங் சார்”.
“குட் மார்னிங் பிரதீப்” என்றவன் வேறு எதுவும் பேசாது எங்கள் குரல் இயக்கத்தின் பைலை அவன் முன்னே நகர்த்தினான்.
அதை பார்த்ததும் முகத்தில் எந்த உணர்வையும் காண்பிக்காது சிவதாசை பார்த்தான்.
அவனையே கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்த தாஸ் மனதிற்குள் பாராட்டிக் கொண்டே “ஜஸ்ட் ரீட் திஸ் பைல். இங்கேயே உட்கார்ந்து படிங்க” என்று அங்கிருந்த ஒரு நாற்காலியை காண்பித்தான்.
தாஸின் மேஜைக்கு சற்று தள்ளி ஒரு காஷ்மிரி தட்டி இருக்க, அதன் பின்னே இரு இருக்கைகளை இருந்தது. அங்கே அமர்ந்து படிக்கும்படி தான் கூறினான்.
மேற்கொண்டு எதுவும் பேசாது அந்த பைலை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே சென்றமர்ந்து படிக்க ஆரம்பித்தான். தாசின் அறைக்குள் வருபவர்களின் கண்களில் தட்டியின் பின்னே இருப்பவர்களை பார்க்க முடியாது. எக்காரணம் கொண்டும் எங்கள் குரல் இயக்கத்தைப் பற்றி தான் எடுக்கப் போகும் முடிவுகளை எவரும் அறிந்து கொள்ள கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் தாஸ்.
அதே நேரம் எங்கள் குரல் இயக்கத்தின் குழுவினர் எண்ணூரில் இருந்த வீட்டில் குழுமி இருந்தனர். சிவதாஸின் வரவை பற்றியதாக இருந்தது அந்த கூட்டத்தின் பேச்சு. அன்றைய மீட்டிங்கில் அவன் தங்களைப் பற்றி பேசவில்லை என்கிற தகவல் வந்து சேர்ந்திருந்தது.